Eind jaren tachtig trokken wetenschappers John McKnight en Jody Kretzmann door Noord-Amerika, waarbij ze honderden buurten in twintig steden aandeden. Met als doel bouwstenen van gezonde stadswijken te ontdekken en benoemen.

In ruim vier jaar spraken McKnight, Kretzmann en hun teamleden duizenden bewoners. Veel van hen waren in de systeemwereld verworden tot een etiket en teruggebracht tot hun probleem. Ze waren geen vaders, moeders, dochters, zonen, bewoners of buurtgenoten, maar tienermoeders, werklozen of daklozen. Het onderzoeksteam redeneerde niet vanuit het etiket en stelde andere vragen dan die in de systeemwereld en onder andere onderzoekers gewoon waren. Het team wilde burgerschap en gemeenschappen begrijpen en tekende, in open en participatieve processen, in die ambitie ruim drieduizend verhalen op. Verhalen vanuit oprechte interesse voor de bewoners, hun buurt en de betekenis die ze aan hun buurt en buurtrelaties toekenden. Uit deze verhalen destilleerden McKnight en Kretzmann de zes belangrijkste bouwstenen die in veel verhalen terugkeerden:

– de vaardigheden van buurtbewoners
– de kracht van lokale verenigingen
– de middelen van openbare, particuliere en non-profit instellingen
– de fysieke hulpbronnen in buurten
– de economische middelen van buurten
– de verhalen en het erfgoed van buurten